“HAMI ÜÇÜN FƏLSƏFƏ”. Eynşteyn nisbilik nəzəriyyəsilə meydana çıxanda
dünyanın ən tanınmış zəka sahibləri tərəfindən də dərk edilmədiyindən, onun
haqqında hətta “sağlam düşüncənin pozulması” (dəlilik) kimi
iddialar da səsləndirildi.
Lakin görkəmli fizika alimlərinin uzun müzakirələrindən sonra həqiqiliyi təsdiq olunaraq, hələ “Milyonlar (“orta statiklər”) üçün nisbilik həzəriyyəsi “ əsəri də yarandı. Yalınız ondan sonra insanlar başa düşdülər ki, dünyaya “yeni baxış” mümkündür. Fəlsəfə “qəliz məsələdir”. O, “hər kəsin xörəyi deyil”, deyirlər. Bəlkə “hamı üçün fəlsəfə”yə ehtiyac var? Onu yaratmaq olarmı?
İnsanın dili, milli dillərdən asılı olaraq, təxmini, 25-35 müxtəlif səs ifadə edə bilir.
Bu səslərin dildə ifadə edilmiş yığınları (qrupları) söz adlanır. Səslərin
virtual işarələri-kodları hərflərdir. Səslərlə ifadə olunmuş söz şifahi, hərflərlə
ifadə olunmuş söz isə yazılı söz adlanır. Şifahi söz dil ilə ifadə olunub,
qulaqla, yazılı söz isə əl ilə yazılıb, göz ilə qəbul olunur. Hər bir söz hər
hansı bir “olan”ın (varlığın) işarəsi-kodudur. İnsan dünyada hər bir “olan”ı
sözlə kodlaşdırmışdır (işarə etmişdir). Dil heç nəyə kodlaşdırılmamış sözlər də
ifadə edə bilir. Belə sözlər, həm də istənilən qədər ola bilər. Məsələn, mələk
olsa da, olmasa da “mələk” sözü vardır.Lakin görkəmli fizika alimlərinin uzun müzakirələrindən sonra həqiqiliyi təsdiq olunaraq, hələ “Milyonlar (“orta statiklər”) üçün nisbilik həzəriyyəsi “ əsəri də yarandı. Yalınız ondan sonra insanlar başa düşdülər ki, dünyaya “yeni baxış” mümkündür. Fəlsəfə “qəliz məsələdir”. O, “hər kəsin xörəyi deyil”, deyirlər. Bəlkə “hamı üçün fəlsəfə”yə ehtiyac var? Onu yaratmaq olarmı?
Maddi dünyada insanın beş hiss orqanı ilə mövcudluğu
məlum “olan” hər nə varsa, insan hər birinə bir söz kodlaşdırmışdır (ad
vermişdir). Bu o deməkdir ki, maddi dünyada əvvəl “olan”dır, sonra söz. Bu,
dində-ruhaniyyətdə də belədirmi? “Yox”, buna birmənalı cavabdır. “Allah”dan
başlayaraq, dini terminlərin əksəriyyəti (məsələn, mələk, iblis-şeytan, cəbrayıl,
əzrayıl, cənnət, cəhənnəm və s.) “nəyəsə”
kodlanmamış sözlərdir. Yəni, söz var, “nə” isə yoxdur. Deməli o “nə”ni
uydurmaq, uydurdun, inandırma mexamizmi gərəkdir. Bax, din məhz budur. Məhz
burada “əvvəl sözdür”, uydurulanlar isə onun “yaradıcılığı”. Belə sözləri isə
ancaq çox-çox təkar etməklə onun uydurduğu olmayanı “olan”a çevirə bilirlər.
Комментариев нет:
Отправить комментарий