среда, 29 октября 2014 г.

“Qaragilə”dən “Qolubıye qlaza”ya qeder

Baharın ilk günlərindən biri idi. Təbiətdə hər şey canlanır, dəyişir, eyni zamanda dəyişməz qalırdı. Bağ -bağça öz yerində idi. Gül-çiçək açmış, bülbül qızıl gül budağına qayıtmışdı. Evimizin qarşısındakı əzəmətli palıd və onun zirvədəki vudağı öz yerində idi. Torağay öz yerinə qayıtmış, orada cəhcə vururdu. Evimizin tavanı öz yerində idi. Qaranquş qayıtmış, insanlara ən yaxın yerdə yuva qurmuşdu. Pervane şamın başına dolanmaqla sevgisini ifade edirdi.