“Gül bayramı” erefesinde, birinci
sinifde oxuyan şirin dilli
qız nevem ata-anası ile bize gelmişdi. Bir neçe günden sonra bizden gedende
ona:
-Canım, şirinim, babadan ne isteyirsen?-dedim.
O,
-Heç ne, babacan-dedi.
-He, şirinim, neyimiz olmasa da, “heç ne”miz ise lap
çoxdur. Ne qeder isteyirsen götür.
Şirinim önce bir qeder duruxdu, birazdan sanki ne
ise anlayaraq,
-Yox, babacan, ondan bizde çoxdureeey...
-Onda heyetde babanın güllerinden bir deste der götür.
-Babacan, o güllerden bizim heyetimizde de lap çoxdur eee, amma “heç ne” o qeder çoxdur ki, onları basıb görünmez etmişdir.
Sonra da, meni razı salmadığını hiss edib boynumu
qucaqlayıb üzümden öperek,
-Babacan, ele bu mene besdir-dedi.
Men de,
-Ele mene de-deyerek, şirin dilli nevemle
sağollaşdıq!!!
Комментариев нет:
Отправить комментарий