(Rəvayət)
Qədim zamanlarda
bir məmləkətin ucqarlarında kasıb lakin çox müdrik bir kişi yaşayırdı. Faydalı
fikirləri və məsləhətləri ilə ətrafdakılara, el-obaya fayda gətirirdi. Onun
sorağı gedib saray əyanlarına da çatmış, onlar da padşaha çatdırmışdılar.
Padşah qasid göndərir və tapşırır ki, “ona hədiyyə aparın və onu saraya
gətirin. Məsləhətləri ilə həm bizə
faydası dəyər, həm də kasıblıqdan qurtarar”. Qasidlər gedir, padşahın hədiyyəsini, həm də təklifini ona
çatdırırlar.
Müdrik getmək istəmir. Etika xatirinə, “bu dəfə gələ
bilmərəm” deyir və fikrini bir bənd şeirlə padşaha göndərir:
Şah sağ
olsun, çox razıyam ənamından,
Bilən üçün şirin olur öz yavanı,
Özgənin min təamından.
Qasidlər qayıdıb
məktubu padşaha verirlər. Padşah məktubu oxuyub bərk hirslənir. Əyanlarını
danlayır ki, əvvəllər müdrik haqqında ona yalan məlumat veriblər. Əyanlar isə
and-aman edir, “şah sağ olsun, sizə hər şeyi düz demişik” deyirlər. Şah isə “hər
şeyi düz, lakin kasıb olmasını yalan demisiz. O, dünyanın ən varlı adamıdır”
deyir və əyanlarına o kişini bir daha narahat etməməyi tapşırır.
İbrət: ay maddiyyət hərisləri, barı,
kişiliyinizi ona qurban verməyin.
Комментариев нет:
Отправить комментарий